Hallo,

Het is al een tijdje geleden dat ik hier nog iets gepost heb. Intussen hebben we alweer 1 en ander gedaan. Eerst en vooral zijn we na 1 week verhuisd naar de Estabrielstraat 20, nu zitten we dus bij de andere stagaires. Het is een groot huis met high tech room (een kamer waar we onze laptops zetten), loungeroom (kamer met een matras op de grond en paar zetels waar we nr een film kijken af en toe), een soort overdekt terrasje met hangmatten ook waar we eten, ...

Adres voor brieven dus en postpakketjes met COTE D'OR (melkchocolade met nootjes):

Estabrielstraat 20, zorg en hoop, paramaribo, suriname, south america.

Bij ons wonen vijf meisjes (tine, stephanie, jaliena, sofie en Emmelien) en twee jongens (Sam en Stijn). Tzijn allemaal leuke en we doen veel samen met hen zoals: zwemmen, eten, uitgaan, luieren, uitstapjes maken, ...

Ondertussen zijn we, zoals bart al verteld heeft, naar Galibi geweest en naar Frans-Guyana. Dat bleek een dure grap te zijn. Saint-laurent, het 'franse' stadje waar we aankwamen, leek identiek aan steden in suriname. Enkel was alles er properder, liepen de mensen er een klein beetje netter ook bij, verkochten ze stokbroden en europees eten in de supermarkten aan europese prijzen. Alles was nog duurder dan in europa. Een klein stuk kaas kostte 5 euro. Daarna was het al te laat om nog over de commewijnerivier terug over te steken naar Albina, Suriname. We waren ook moe want we hadden diezelfde ochtend om 6u opgestaan om de bus naar het oostelijke punt van suriname te nemen. Die bus was juist vertrokken, dus moesten we tot 12.30 u wachten op een andere. Ipv reservaties te maken voor de overvolle bussen naar Albina, geldt hier een andere regel: omter eerst in de bus. Bij ons was het nog redelijk rustig, maar normaal gezien is het echt duwen en trekken en door de ramen van de bus klimmen. Een halfuur te laat is de bus dan vertrokken omdat 'rasta', hier noemen ze iedereen met dreads 'rasta', nog weed was gaan kopen in de stad en hij had zijn baggage (twee machetes en een zak) in de bus achtergelaten. De bussen hier zijn een beetje bouwvallig, met als gevolg dat je lichaam bij elk putje door elkaar wordt geschud. En putten zijn er constant. Overal werd ook gestopt; bij het groentekraam van de buschauffeur, die dan uit de bus sprong en groenteverkoper werd; bij een klein cafeetje omdat 'rasta' 1 of ander zaakje moest regelen. Dan ben ik ook uitgestapt en plots zag ik twee aapjes in een klein kooitje. Een pas gevangen brulaap en een klein tam mini-aapje met de originele naam: 'keesje'. Ik mocht kees van zijn baas vasthouden aan de leiband -zielig-, en keesje kroop op mijn arm alsof het een tak was, echt knoddig ook wel.
Als we in Albina aankwamen, zagen we in de hele stad geen enkele 'bakra', dat is in het 'taki taki' het woord voor blanke. Taki taki is ook een officiele taal, naast het nederlands, hier in Suriname. Iedereen spreekt het en het is heel raar; bijvoorbeeld: mi skoppi na jou go--> ik zal straks naar jou bil schoppen; of beter: ik ga op je bek slaan. Een mengeling van afrikaans engels en nederlands. Albina is volgens mij een louche (mis geschreven denk ik?) stadje, vol met louche zaakjes, drugs en prostituees. typisch een grensstad denk ik. surinamers willen naar frans-guyana oversteken omdat ze daar verdienen zoals in europa en dat is een groot verschil met de lonen in suriname. Per maand krijgen de meesten in Suriname 200 euro of 1000 srd. Daarom proberen velen over te steken, zonder geldige papieren.
Wij zijn dus overgestoken samen met rastaboy in een bootje. Rasta toonde ons de weg in saint-laurent naar de bank. af en toe verdween hij eventjes achter een muur, huis, struik, ... omdat er patrouilles in de straat waren:) en hij mocht daar dus duidelijk niet zijn. Toen zijn we een beetje tegen onze zin naar een hotel geweest, voor een redelijke prijs. We konden niet buiten savonds omdat het te gevaarlijk was. ik heb nog gezwommen in het mooi zwembad savonds en daarna frans brood gegeten en zijn we gaan slapen.
De volgende morgen was bart al vroeg wakker en hij zat samen met een mager mannetje op het terras. Die man heette louis en bart had hem ontmoet toen Louis flauwviel niet ver van waar bart aan het eten was. Hij sprak enkel spaans en hij legde uit dat hij ziek was en dat hij bestolen was en dus niet terug naar spanje kon. Niemand kon hem helpen omdat hij geen andere talen kon. Wij spraken een beetje spaans, dus heeft bart voor tolk gespeeld. Via het hotel waar we verbleven ging de ambassade van spanje bellen om hem dan toch te kunnen repatrieren. Dan zijn we terug naar de bootjes geweest om nr Suriname terug te keren. Hier moet je niet echt zoeken achter een boot, want er vlogen een stuk of 10 mensen op ons af.
Vanuit Albina gingen we dan naar Galibi. Daar heeft Bart al over verteld. Galibi was vooral heel mooi; eindelijk echte stranden met palmbomen, mango's kon je rapen, we wandelden door het dorp in het zand, we ontmoetten een indianenfamilie van wie ik een schildpadje kocht in parels, we lagen in hangmatten boven het water, we keken naar de prachtige zonsondergang, we gingen 'bang bang' eten=lekkerste vis ooit, ik raapte nootjes op waarvan ik een ketting gemaakt heb, en dan ... immense schildpadden zien eieren leggen was echt mooi... maar het mooiste en leukste vanal was als we terugkwamen in het dorp Galibi, dat ik een klein baby-greenturtle mocht vrijlaten. De dag erop keerde we in een tropische storm terug naar huis. ik had een regenvest aan met gaten:) alles kleddernat.

Dat was dus onze eerste echte reis van 3 dagen ( van dinsdag tot donderdag)

De zaterdag ging bart mee met sam naar het voetbal en ik ging mee met de chicas en stijn naar de Colakreek. Een soort zijrivier, gevuld met Cola-gekleurd water. We vertrokken met taxi Johnny, de grootste seksmaniak ooit. Na 1 uur met een gefrustreerde john te hebben gepraat, kwamen we gelukkige aan. We kropen in ons gehuurd hutje en hangden onze hangmatten buiten. We dachten dat we johnny kwijtwaren, maar na tien minuten verscheen hij in minizwembroek aan onze hut. Hij vroeg zonder overdrijven 10 x of hij ons mocht masseren. Ik had blauwe plekken op mijn been en hij zei dat hij wist hoe je dat moest genezen. volgens hem was het beste de blauwe plekken open te duwen of te wrijven met babyolie:) hmmm een vreemd kereltje. Dan gingen stijn en ik in ligbanden een beetje dobberen in de kreek, tot johnny opnieuw opdook. We hebben een uitgebreide uitleg en voorstelling (hij beeldde alles uit) gekregen over surinaamse mannen, seks, ... Hij vertelde ook dat hij van plan was een belgische of hollandse 'dame' zwanger te maken; zodat dat kind dan later via het programma 'spoorloos', johnny kon laten opsporen en hem naar belgie of nederland te halen en dan zou hij daar kunnen blijven;) . andere taxichauffeurs kenden johnny ook en ze vertelden dat hij niet goed in zijn hoofd is.

Nu werken we al een aantal dagen bij De Ware Tijd. Het is redelijk rustig nog en we hebben al een aantal artikels geschreven. Ik ben al op onderzoek gemoeten en ook naar de rechtbank geweest vandaag. Zaterdag mag ik mee naar het binnenland met Lea, iemand van de krant. We moeten een artikel over huizen schrijven. Ik verlang al want het is redelijk ver dat we gaan, naar een eiland op een heel mooi stuwmeer.

ik zal nu stoppen, want tis tijd en we kunnen naar huis.

x coralie