voetbal
vaizel, whitney, ik
kuisdrang bij Naomi
Eleonorewoensdag 30 april 2008
hoi,
ondertussen zijn we alletwee terug van onze weekenden, bart naar Nickerie naar een hindoestaanse trouw. Ik en Jaliena naar Maripa Kondre(in het district naast Paramaribo, Para) met Oema Soso (meisjesvoetbalploeg).
Jaliena en ik hadden ons al voorbereid ( met een fles borgoe (rum), ) op een wild weekend; maar het werd eerder een HEEL lui tripje. Wat we zoal deden: in de hangmat liggen, op onze matras liggen omdat het buiten te warm was, frisse drankjes drinken op een stoel in de schaduw, naar luide carribische muziek luisteren vanop onze stoelen voor onze kamer, eten op rare tijdstippen, ... maar toch deden we ook andere dingen: tegen 5u werd er gevoetbald ( alle leeftijden door elkaar), de hele dag door moesten we op onze hoede zijn voor tandpasta; er waren een aantal gevechten. De meest luie personen worden hier ontgroend en dat waren wij blijkbaar. Toch hebben we een klein en mager kind van de ploeg kunnen vaststekken en haar vol met tandpasta knn bekladden. Ik werd ook eens wild uit de hangmat geslingerd door een raar ventje genaamd VAIZEL, vezel voor de vrienden. Hij zwaaide heel wild met de hangmat, met ik erin, en toen knapte het koord; met een zere rug als gevolg. Ik las ook voor uit een boek dat Vanity voor school moest lezen; want anders doen ze niets voor school:). De meisjes van de ploeg zijn allemaal heel mannelijk, sommigen hebben arm en beenhaar en zelfs borsthaar. Ook hebben ze allemaal een grote kuisdrang; toch steekt roselijn versteghe nog hoog boven hen uit. We kwamen net toe op het domein en iedereen begon als een gek te bezemen en lakens uit te schudden.
dat was het weekend ongeveer, de borgoe raakte niet echt op; maar dat sparen we voor vanavond want we gaan met iedereen naar een optreden van SIZZLA, een bekende reggae ster.
Als je artikels wil lezen van mij dan moet je naar http://dwtonline.com gaan en naar binnenland, en dan naar de titels zoeken van 30/04: kinderen met hiv/aids krijgen psychosociale steun en basisscholen binden strijd aan tegen obesitas. ik weet niet echt hoe ik het hier op moet zetten.
daaa-aaag xx
ondertussen zijn we alletwee terug van onze weekenden, bart naar Nickerie naar een hindoestaanse trouw. Ik en Jaliena naar Maripa Kondre(in het district naast Paramaribo, Para) met Oema Soso (meisjesvoetbalploeg).
Jaliena en ik hadden ons al voorbereid ( met een fles borgoe (rum), ) op een wild weekend; maar het werd eerder een HEEL lui tripje. Wat we zoal deden: in de hangmat liggen, op onze matras liggen omdat het buiten te warm was, frisse drankjes drinken op een stoel in de schaduw, naar luide carribische muziek luisteren vanop onze stoelen voor onze kamer, eten op rare tijdstippen, ... maar toch deden we ook andere dingen: tegen 5u werd er gevoetbald ( alle leeftijden door elkaar), de hele dag door moesten we op onze hoede zijn voor tandpasta; er waren een aantal gevechten. De meest luie personen worden hier ontgroend en dat waren wij blijkbaar. Toch hebben we een klein en mager kind van de ploeg kunnen vaststekken en haar vol met tandpasta knn bekladden. Ik werd ook eens wild uit de hangmat geslingerd door een raar ventje genaamd VAIZEL, vezel voor de vrienden. Hij zwaaide heel wild met de hangmat, met ik erin, en toen knapte het koord; met een zere rug als gevolg. Ik las ook voor uit een boek dat Vanity voor school moest lezen; want anders doen ze niets voor school:). De meisjes van de ploeg zijn allemaal heel mannelijk, sommigen hebben arm en beenhaar en zelfs borsthaar. Ook hebben ze allemaal een grote kuisdrang; toch steekt roselijn versteghe nog hoog boven hen uit. We kwamen net toe op het domein en iedereen begon als een gek te bezemen en lakens uit te schudden.
dat was het weekend ongeveer, de borgoe raakte niet echt op; maar dat sparen we voor vanavond want we gaan met iedereen naar een optreden van SIZZLA, een bekende reggae ster.
Als je artikels wil lezen van mij dan moet je naar http://dwtonline.com gaan en naar binnenland, en dan naar de titels zoeken van 30/04: kinderen met hiv/aids krijgen psychosociale steun en basisscholen binden strijd aan tegen obesitas. ik weet niet echt hoe ik het hier op moet zetten.
daaa-aaag xx
vrijdag 25 april 2008
Dag 24-27
De tweede werkweek zit er bijna op.
Alles gaat hier nog steeds zeer goed en ik pas me steeds meer aan aan de Surinaamse gewoonten.
Doordat we nu moeten werken kunnen we minder uitstappen doen, maar ik maak ook veel mee via De Ware Tijd. Zo moest ik deze week onder andere naar een Hindoestaanse viering en een workshop over de creoolse cultuur (je kan er meer over lezen in de artikels hieronder).
De weken gaan snel voorbij omdat het drukker is dan dat ik dacht. Het werk op de redactie is nog altijd heel aangenaam en de collega's leer ik ondertussen goed kennen. Het zijn leuke mensen.
Dit weekend gaan we naar een Hindoestaanse bruiloft. We zijn uitgenodigd door onze huisbaas, Marcel. Iedereen uit het huis gaat mee, behalve Coralie en Jalina, want zij gaan op weekend met de voetbalploeg waar ze hier meetrainen. De bruiloft begint al vanavond (vrijdag) en het duurt tot zondag. Vrijdag en Zondag is het feest in Paramaribo, zaterdag gaan we naar Nickerie.
Ik ben benieuwd hoe het zal zijn.
Ik schrijf er zeker nog over!
Alles gaat hier nog steeds zeer goed en ik pas me steeds meer aan aan de Surinaamse gewoonten.
Doordat we nu moeten werken kunnen we minder uitstappen doen, maar ik maak ook veel mee via De Ware Tijd. Zo moest ik deze week onder andere naar een Hindoestaanse viering en een workshop over de creoolse cultuur (je kan er meer over lezen in de artikels hieronder).
De weken gaan snel voorbij omdat het drukker is dan dat ik dacht. Het werk op de redactie is nog altijd heel aangenaam en de collega's leer ik ondertussen goed kennen. Het zijn leuke mensen.
Dit weekend gaan we naar een Hindoestaanse bruiloft. We zijn uitgenodigd door onze huisbaas, Marcel. Iedereen uit het huis gaat mee, behalve Coralie en Jalina, want zij gaan op weekend met de voetbalploeg waar ze hier meetrainen. De bruiloft begint al vanavond (vrijdag) en het duurt tot zondag. Vrijdag en Zondag is het feest in Paramaribo, zaterdag gaan we naar Nickerie.
Ik ben benieuwd hoe het zal zijn.
Ik schrijf er zeker nog over!
Artikels
Artikels in de krant van dinsdag tot vrijdag:
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42894 (persbericht)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42891 (eigen artikel)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42946 (persbericht)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42945 (Persbericht)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42940 (Persbericht)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42942 (Persbericht)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42941 (Eigen artikel)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42941 (Eigen artikel)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42988 (Persbericht)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=39&id=42972
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=43032 (Eigen artikel)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42894 (persbericht)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42891 (eigen artikel)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42946 (persbericht)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42945 (Persbericht)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42940 (Persbericht)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42942 (Persbericht)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42941 (Eigen artikel)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42941 (Eigen artikel)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42988 (Persbericht)
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=39&id=42972
http://dwtdatabase-com.web5.tempwebsite.net/website/nieuws.asp?menuid=41&id=43032 (Eigen artikel)
maandag 21 april 2008
Dag 18-23
Hallo,
De eerste werkweek is enorm goed meegevallen. Een ideale balans tussen typische Surinaamse rust en druk werken. In het bericht hieronder staan links naar de meeste van mijn artikels die vanaf woensdag in de krant zijn verschenen.
Ik had meteen ook weekendwerk deze week. Vrijdagavond moest ik naar een lezing en zaterdag heb ik het artikel daarover uitgeschreven.
De rest van het weekend heb ik vooral gevuld met luieren, het huis opruimen met Sam en gaan zwemmen met Coralie (de rest van onze huisgenoten zijn op uitstap naar Nickerie). Zaterdagavond zijn we ook even uitgeweest, maar ik was te moe om het laat te maken.
Ondertussen is de tweede werkweek al begonnen. De tijd gaat snel...
Tot later
Bart
De eerste werkweek is enorm goed meegevallen. Een ideale balans tussen typische Surinaamse rust en druk werken. In het bericht hieronder staan links naar de meeste van mijn artikels die vanaf woensdag in de krant zijn verschenen.
Ik had meteen ook weekendwerk deze week. Vrijdagavond moest ik naar een lezing en zaterdag heb ik het artikel daarover uitgeschreven.
De rest van het weekend heb ik vooral gevuld met luieren, het huis opruimen met Sam en gaan zwemmen met Coralie (de rest van onze huisgenoten zijn op uitstap naar Nickerie). Zaterdagavond zijn we ook even uitgeweest, maar ik was te moe om het laat te maken.
Ondertussen is de tweede werkweek al begonnen. De tijd gaat snel...
Tot later
Bart
Artikels
Een groot deel van mijn werk deze week:
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42642 (eigen artikel)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42695 (persbericht)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42696 (persbericht)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42730 (eigen artikel)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42734 (persbericht)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42799 (persbericht)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42802 (eigen artikel)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42801 (eigen artikel)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42839 (lang eigen artikel)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42642 (eigen artikel)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42695 (persbericht)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42696 (persbericht)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42730 (eigen artikel)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42734 (persbericht)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42799 (persbericht)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42802 (eigen artikel)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42801 (eigen artikel)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42839 (lang eigen artikel)
donderdag 17 april 2008
Hallo,
Het is al een tijdje geleden dat ik hier nog iets gepost heb. Intussen hebben we alweer 1 en ander gedaan. Eerst en vooral zijn we na 1 week verhuisd naar de Estabrielstraat 20, nu zitten we dus bij de andere stagaires. Het is een groot huis met high tech room (een kamer waar we onze laptops zetten), loungeroom (kamer met een matras op de grond en paar zetels waar we nr een film kijken af en toe), een soort overdekt terrasje met hangmatten ook waar we eten, ...
Adres voor brieven dus en postpakketjes met COTE D'OR (melkchocolade met nootjes):
Estabrielstraat 20, zorg en hoop, paramaribo, suriname, south america.
Bij ons wonen vijf meisjes (tine, stephanie, jaliena, sofie en Emmelien) en twee jongens (Sam en Stijn). Tzijn allemaal leuke en we doen veel samen met hen zoals: zwemmen, eten, uitgaan, luieren, uitstapjes maken, ...
Ondertussen zijn we, zoals bart al verteld heeft, naar Galibi geweest en naar Frans-Guyana. Dat bleek een dure grap te zijn. Saint-laurent, het 'franse' stadje waar we aankwamen, leek identiek aan steden in suriname. Enkel was alles er properder, liepen de mensen er een klein beetje netter ook bij, verkochten ze stokbroden en europees eten in de supermarkten aan europese prijzen. Alles was nog duurder dan in europa. Een klein stuk kaas kostte 5 euro. Daarna was het al te laat om nog over de commewijnerivier terug over te steken naar Albina, Suriname. We waren ook moe want we hadden diezelfde ochtend om 6u opgestaan om de bus naar het oostelijke punt van suriname te nemen. Die bus was juist vertrokken, dus moesten we tot 12.30 u wachten op een andere. Ipv reservaties te maken voor de overvolle bussen naar Albina, geldt hier een andere regel: omter eerst in de bus. Bij ons was het nog redelijk rustig, maar normaal gezien is het echt duwen en trekken en door de ramen van de bus klimmen. Een halfuur te laat is de bus dan vertrokken omdat 'rasta', hier noemen ze iedereen met dreads 'rasta', nog weed was gaan kopen in de stad en hij had zijn baggage (twee machetes en een zak) in de bus achtergelaten. De bussen hier zijn een beetje bouwvallig, met als gevolg dat je lichaam bij elk putje door elkaar wordt geschud. En putten zijn er constant. Overal werd ook gestopt; bij het groentekraam van de buschauffeur, die dan uit de bus sprong en groenteverkoper werd; bij een klein cafeetje omdat 'rasta' 1 of ander zaakje moest regelen. Dan ben ik ook uitgestapt en plots zag ik twee aapjes in een klein kooitje. Een pas gevangen brulaap en een klein tam mini-aapje met de originele naam: 'keesje'. Ik mocht kees van zijn baas vasthouden aan de leiband -zielig-, en keesje kroop op mijn arm alsof het een tak was, echt knoddig ook wel.
Als we in Albina aankwamen, zagen we in de hele stad geen enkele 'bakra', dat is in het 'taki taki' het woord voor blanke. Taki taki is ook een officiele taal, naast het nederlands, hier in Suriname. Iedereen spreekt het en het is heel raar; bijvoorbeeld: mi skoppi na jou go--> ik zal straks naar jou bil schoppen; of beter: ik ga op je bek slaan. Een mengeling van afrikaans engels en nederlands. Albina is volgens mij een louche (mis geschreven denk ik?) stadje, vol met louche zaakjes, drugs en prostituees. typisch een grensstad denk ik. surinamers willen naar frans-guyana oversteken omdat ze daar verdienen zoals in europa en dat is een groot verschil met de lonen in suriname. Per maand krijgen de meesten in Suriname 200 euro of 1000 srd. Daarom proberen velen over te steken, zonder geldige papieren.
Wij zijn dus overgestoken samen met rastaboy in een bootje. Rasta toonde ons de weg in saint-laurent naar de bank. af en toe verdween hij eventjes achter een muur, huis, struik, ... omdat er patrouilles in de straat waren:) en hij mocht daar dus duidelijk niet zijn. Toen zijn we een beetje tegen onze zin naar een hotel geweest, voor een redelijke prijs. We konden niet buiten savonds omdat het te gevaarlijk was. ik heb nog gezwommen in het mooi zwembad savonds en daarna frans brood gegeten en zijn we gaan slapen.
De volgende morgen was bart al vroeg wakker en hij zat samen met een mager mannetje op het terras. Die man heette louis en bart had hem ontmoet toen Louis flauwviel niet ver van waar bart aan het eten was. Hij sprak enkel spaans en hij legde uit dat hij ziek was en dat hij bestolen was en dus niet terug naar spanje kon. Niemand kon hem helpen omdat hij geen andere talen kon. Wij spraken een beetje spaans, dus heeft bart voor tolk gespeeld. Via het hotel waar we verbleven ging de ambassade van spanje bellen om hem dan toch te kunnen repatrieren. Dan zijn we terug naar de bootjes geweest om nr Suriname terug te keren. Hier moet je niet echt zoeken achter een boot, want er vlogen een stuk of 10 mensen op ons af.
Vanuit Albina gingen we dan naar Galibi. Daar heeft Bart al over verteld. Galibi was vooral heel mooi; eindelijk echte stranden met palmbomen, mango's kon je rapen, we wandelden door het dorp in het zand, we ontmoetten een indianenfamilie van wie ik een schildpadje kocht in parels, we lagen in hangmatten boven het water, we keken naar de prachtige zonsondergang, we gingen 'bang bang' eten=lekkerste vis ooit, ik raapte nootjes op waarvan ik een ketting gemaakt heb, en dan ... immense schildpadden zien eieren leggen was echt mooi... maar het mooiste en leukste vanal was als we terugkwamen in het dorp Galibi, dat ik een klein baby-greenturtle mocht vrijlaten. De dag erop keerde we in een tropische storm terug naar huis. ik had een regenvest aan met gaten:) alles kleddernat.
Dat was dus onze eerste echte reis van 3 dagen ( van dinsdag tot donderdag)
De zaterdag ging bart mee met sam naar het voetbal en ik ging mee met de chicas en stijn naar de Colakreek. Een soort zijrivier, gevuld met Cola-gekleurd water. We vertrokken met taxi Johnny, de grootste seksmaniak ooit. Na 1 uur met een gefrustreerde john te hebben gepraat, kwamen we gelukkige aan. We kropen in ons gehuurd hutje en hangden onze hangmatten buiten. We dachten dat we johnny kwijtwaren, maar na tien minuten verscheen hij in minizwembroek aan onze hut. Hij vroeg zonder overdrijven 10 x of hij ons mocht masseren. Ik had blauwe plekken op mijn been en hij zei dat hij wist hoe je dat moest genezen. volgens hem was het beste de blauwe plekken open te duwen of te wrijven met babyolie:) hmmm een vreemd kereltje. Dan gingen stijn en ik in ligbanden een beetje dobberen in de kreek, tot johnny opnieuw opdook. We hebben een uitgebreide uitleg en voorstelling (hij beeldde alles uit) gekregen over surinaamse mannen, seks, ... Hij vertelde ook dat hij van plan was een belgische of hollandse 'dame' zwanger te maken; zodat dat kind dan later via het programma 'spoorloos', johnny kon laten opsporen en hem naar belgie of nederland te halen en dan zou hij daar kunnen blijven;) . andere taxichauffeurs kenden johnny ook en ze vertelden dat hij niet goed in zijn hoofd is.
Nu werken we al een aantal dagen bij De Ware Tijd. Het is redelijk rustig nog en we hebben al een aantal artikels geschreven. Ik ben al op onderzoek gemoeten en ook naar de rechtbank geweest vandaag. Zaterdag mag ik mee naar het binnenland met Lea, iemand van de krant. We moeten een artikel over huizen schrijven. Ik verlang al want het is redelijk ver dat we gaan, naar een eiland op een heel mooi stuwmeer.
ik zal nu stoppen, want tis tijd en we kunnen naar huis.
x coralie
Het is al een tijdje geleden dat ik hier nog iets gepost heb. Intussen hebben we alweer 1 en ander gedaan. Eerst en vooral zijn we na 1 week verhuisd naar de Estabrielstraat 20, nu zitten we dus bij de andere stagaires. Het is een groot huis met high tech room (een kamer waar we onze laptops zetten), loungeroom (kamer met een matras op de grond en paar zetels waar we nr een film kijken af en toe), een soort overdekt terrasje met hangmatten ook waar we eten, ...
Adres voor brieven dus en postpakketjes met COTE D'OR (melkchocolade met nootjes):
Estabrielstraat 20, zorg en hoop, paramaribo, suriname, south america.
Bij ons wonen vijf meisjes (tine, stephanie, jaliena, sofie en Emmelien) en twee jongens (Sam en Stijn). Tzijn allemaal leuke en we doen veel samen met hen zoals: zwemmen, eten, uitgaan, luieren, uitstapjes maken, ...
Ondertussen zijn we, zoals bart al verteld heeft, naar Galibi geweest en naar Frans-Guyana. Dat bleek een dure grap te zijn. Saint-laurent, het 'franse' stadje waar we aankwamen, leek identiek aan steden in suriname. Enkel was alles er properder, liepen de mensen er een klein beetje netter ook bij, verkochten ze stokbroden en europees eten in de supermarkten aan europese prijzen. Alles was nog duurder dan in europa. Een klein stuk kaas kostte 5 euro. Daarna was het al te laat om nog over de commewijnerivier terug over te steken naar Albina, Suriname. We waren ook moe want we hadden diezelfde ochtend om 6u opgestaan om de bus naar het oostelijke punt van suriname te nemen. Die bus was juist vertrokken, dus moesten we tot 12.30 u wachten op een andere. Ipv reservaties te maken voor de overvolle bussen naar Albina, geldt hier een andere regel: omter eerst in de bus. Bij ons was het nog redelijk rustig, maar normaal gezien is het echt duwen en trekken en door de ramen van de bus klimmen. Een halfuur te laat is de bus dan vertrokken omdat 'rasta', hier noemen ze iedereen met dreads 'rasta', nog weed was gaan kopen in de stad en hij had zijn baggage (twee machetes en een zak) in de bus achtergelaten. De bussen hier zijn een beetje bouwvallig, met als gevolg dat je lichaam bij elk putje door elkaar wordt geschud. En putten zijn er constant. Overal werd ook gestopt; bij het groentekraam van de buschauffeur, die dan uit de bus sprong en groenteverkoper werd; bij een klein cafeetje omdat 'rasta' 1 of ander zaakje moest regelen. Dan ben ik ook uitgestapt en plots zag ik twee aapjes in een klein kooitje. Een pas gevangen brulaap en een klein tam mini-aapje met de originele naam: 'keesje'. Ik mocht kees van zijn baas vasthouden aan de leiband -zielig-, en keesje kroop op mijn arm alsof het een tak was, echt knoddig ook wel.
Als we in Albina aankwamen, zagen we in de hele stad geen enkele 'bakra', dat is in het 'taki taki' het woord voor blanke. Taki taki is ook een officiele taal, naast het nederlands, hier in Suriname. Iedereen spreekt het en het is heel raar; bijvoorbeeld: mi skoppi na jou go--> ik zal straks naar jou bil schoppen; of beter: ik ga op je bek slaan. Een mengeling van afrikaans engels en nederlands. Albina is volgens mij een louche (mis geschreven denk ik?) stadje, vol met louche zaakjes, drugs en prostituees. typisch een grensstad denk ik. surinamers willen naar frans-guyana oversteken omdat ze daar verdienen zoals in europa en dat is een groot verschil met de lonen in suriname. Per maand krijgen de meesten in Suriname 200 euro of 1000 srd. Daarom proberen velen over te steken, zonder geldige papieren.
Wij zijn dus overgestoken samen met rastaboy in een bootje. Rasta toonde ons de weg in saint-laurent naar de bank. af en toe verdween hij eventjes achter een muur, huis, struik, ... omdat er patrouilles in de straat waren:) en hij mocht daar dus duidelijk niet zijn. Toen zijn we een beetje tegen onze zin naar een hotel geweest, voor een redelijke prijs. We konden niet buiten savonds omdat het te gevaarlijk was. ik heb nog gezwommen in het mooi zwembad savonds en daarna frans brood gegeten en zijn we gaan slapen.
De volgende morgen was bart al vroeg wakker en hij zat samen met een mager mannetje op het terras. Die man heette louis en bart had hem ontmoet toen Louis flauwviel niet ver van waar bart aan het eten was. Hij sprak enkel spaans en hij legde uit dat hij ziek was en dat hij bestolen was en dus niet terug naar spanje kon. Niemand kon hem helpen omdat hij geen andere talen kon. Wij spraken een beetje spaans, dus heeft bart voor tolk gespeeld. Via het hotel waar we verbleven ging de ambassade van spanje bellen om hem dan toch te kunnen repatrieren. Dan zijn we terug naar de bootjes geweest om nr Suriname terug te keren. Hier moet je niet echt zoeken achter een boot, want er vlogen een stuk of 10 mensen op ons af.
Vanuit Albina gingen we dan naar Galibi. Daar heeft Bart al over verteld. Galibi was vooral heel mooi; eindelijk echte stranden met palmbomen, mango's kon je rapen, we wandelden door het dorp in het zand, we ontmoetten een indianenfamilie van wie ik een schildpadje kocht in parels, we lagen in hangmatten boven het water, we keken naar de prachtige zonsondergang, we gingen 'bang bang' eten=lekkerste vis ooit, ik raapte nootjes op waarvan ik een ketting gemaakt heb, en dan ... immense schildpadden zien eieren leggen was echt mooi... maar het mooiste en leukste vanal was als we terugkwamen in het dorp Galibi, dat ik een klein baby-greenturtle mocht vrijlaten. De dag erop keerde we in een tropische storm terug naar huis. ik had een regenvest aan met gaten:) alles kleddernat.
Dat was dus onze eerste echte reis van 3 dagen ( van dinsdag tot donderdag)
De zaterdag ging bart mee met sam naar het voetbal en ik ging mee met de chicas en stijn naar de Colakreek. Een soort zijrivier, gevuld met Cola-gekleurd water. We vertrokken met taxi Johnny, de grootste seksmaniak ooit. Na 1 uur met een gefrustreerde john te hebben gepraat, kwamen we gelukkige aan. We kropen in ons gehuurd hutje en hangden onze hangmatten buiten. We dachten dat we johnny kwijtwaren, maar na tien minuten verscheen hij in minizwembroek aan onze hut. Hij vroeg zonder overdrijven 10 x of hij ons mocht masseren. Ik had blauwe plekken op mijn been en hij zei dat hij wist hoe je dat moest genezen. volgens hem was het beste de blauwe plekken open te duwen of te wrijven met babyolie:) hmmm een vreemd kereltje. Dan gingen stijn en ik in ligbanden een beetje dobberen in de kreek, tot johnny opnieuw opdook. We hebben een uitgebreide uitleg en voorstelling (hij beeldde alles uit) gekregen over surinaamse mannen, seks, ... Hij vertelde ook dat hij van plan was een belgische of hollandse 'dame' zwanger te maken; zodat dat kind dan later via het programma 'spoorloos', johnny kon laten opsporen en hem naar belgie of nederland te halen en dan zou hij daar kunnen blijven;) . andere taxichauffeurs kenden johnny ook en ze vertelden dat hij niet goed in zijn hoofd is.
Nu werken we al een aantal dagen bij De Ware Tijd. Het is redelijk rustig nog en we hebben al een aantal artikels geschreven. Ik ben al op onderzoek gemoeten en ook naar de rechtbank geweest vandaag. Zaterdag mag ik mee naar het binnenland met Lea, iemand van de krant. We moeten een artikel over huizen schrijven. Ik verlang al want het is redelijk ver dat we gaan, naar een eiland op een heel mooi stuwmeer.
ik zal nu stoppen, want tis tijd en we kunnen naar huis.
x coralie
dinsdag 15 april 2008
Artikels
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42594 (eigen artikel)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42593 (eigen artikel)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42596 (vertaling New York Times)
Dit zijn de links naar mijn artikels die vandaag in de krant staan. Het is leuk om mijn naam in De Ware Tijd te zien.
Om de artikels te kunnen lezen op de website moet je je wel gratis aanmelden op de website.
Er zijn ook al heel wat foto's te zien op mijn facebook-pagina.
Groeten,
Bart
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42593 (eigen artikel)
http://www.dwtonline.com/website/nieuws.asp?menuid=41&id=42596 (vertaling New York Times)
Dit zijn de links naar mijn artikels die vandaag in de krant staan. Het is leuk om mijn naam in De Ware Tijd te zien.
Om de artikels te kunnen lezen op de website moet je je wel gratis aanmelden op de website.
Er zijn ook al heel wat foto's te zien op mijn facebook-pagina.
Groeten,
Bart
Dag 15-17
Vrijdagavond hebben we dus de verjaardag van Tine gevierd met een bbq. Daarna zijn we nog gaan stappen in de stad. Na een paar café's kwamen we terecht in een klein, bouwvallig huisje waar een jazz-bluesband aan het repeteren was. Dat was echt schitterend, want Sam en ik hebben even met hun mogen meespelen. Sam op percussieinstrumenten en ik op elektrische gitaar. Het was niet al te hoogstaand, maar toch een fantastische ervaring.
De volgende dag zijn Sam en ik naar een voetbalwedstrijd geweest van de Surinaamse landskampioen Inter Moengotapoe tegen Robinhood in Moengo. Wij supporterden voor Inter want Sam traint bij die ploeg. Moengo is een typisch Surinaams dorp tussen Paramaribo en Albina (opnieuw die weg met putten dus).
Het stadion was goed gevuld (naar Surinaamse normen) en er was enorm veel politie want blijkbaar heeft de club de reputatie vechtpartijen uit te lokken. Ik heb daar echter niets van gemerkt want de ambiance was ronduit fantastisch.
Het niveau van de wedstrijd was hoog, ondanks het slechte veld. Echt sambavoetbal. Inter won met 3-1. Inter staat nu alleen aan de leiding in de Surinaamse eerste klasse. Na de winst barstte het feest pas echt los. Sam en ik kregen de kans om terug te keren naar Paramaribo met de spelersbus. 3 uur aan een stuk werd er gedronken, gezongen en gelachen. Dat, in combinatie met de helse rit zorgde ervoor dat we uitgeput thuis kwamen.
Zondag ben ik voor het eerst de hele dag thuis gebleven. Ik heb mijn kleren gewassen (wat nodig was) en geluierd in de zon, in afwachting van mijn eerste werkdag.
Die eerste werkdag was een meevaller. Ik heb al meteen drie stukken moeten schrijven die alle drie in de krant van dinsdag zullen verschijnen. De collega’s zijn zeer leuk en de sfeer zit hier goed. Ik ben blij dat ze me meteen de verantwoordelijkheid durven geven om drie stukken te schrijven.
Ik probeer binnenkort de links te plaatsen naar mijn artikels op de website van De Ware Tijd.
Nu moet ik verder werken.
Tot later!
Bart
De volgende dag zijn Sam en ik naar een voetbalwedstrijd geweest van de Surinaamse landskampioen Inter Moengotapoe tegen Robinhood in Moengo. Wij supporterden voor Inter want Sam traint bij die ploeg. Moengo is een typisch Surinaams dorp tussen Paramaribo en Albina (opnieuw die weg met putten dus).
Het stadion was goed gevuld (naar Surinaamse normen) en er was enorm veel politie want blijkbaar heeft de club de reputatie vechtpartijen uit te lokken. Ik heb daar echter niets van gemerkt want de ambiance was ronduit fantastisch.
Het niveau van de wedstrijd was hoog, ondanks het slechte veld. Echt sambavoetbal. Inter won met 3-1. Inter staat nu alleen aan de leiding in de Surinaamse eerste klasse. Na de winst barstte het feest pas echt los. Sam en ik kregen de kans om terug te keren naar Paramaribo met de spelersbus. 3 uur aan een stuk werd er gedronken, gezongen en gelachen. Dat, in combinatie met de helse rit zorgde ervoor dat we uitgeput thuis kwamen.
Zondag ben ik voor het eerst de hele dag thuis gebleven. Ik heb mijn kleren gewassen (wat nodig was) en geluierd in de zon, in afwachting van mijn eerste werkdag.
Die eerste werkdag was een meevaller. Ik heb al meteen drie stukken moeten schrijven die alle drie in de krant van dinsdag zullen verschijnen. De collega’s zijn zeer leuk en de sfeer zit hier goed. Ik ben blij dat ze me meteen de verantwoordelijkheid durven geven om drie stukken te schrijven.
Ik probeer binnenkort de links te plaatsen naar mijn artikels op de website van De Ware Tijd.
Nu moet ik verder werken.
Tot later!
Bart
zondag 13 april 2008
foto's (2)
Foto 1: Nieuw-Amsterdam
Foto 2: Zonsondergang
Foto 3: Nieuw-Amsterdam
Foto 4: Palmentuin
Foto 5: Palmen
Foto 6: Fre + Papegaai
Foto 7: een landschildpad
Toch al enkele foto's. Binnenkort volgen er veel meer! (onder andere van Galibi)
Foto's (eindelijk)
foto 1: wij
foto 2 Surinaamse vlag
foto 3:bootje in Saramaca
foto 4: een Grietje-bie
vrijdag 11 april 2008
Dag 11-14 (Frans-Guyana en Galibi)
Onze eerste trip in Suriname was er één om te onthouden. De eerste dag vertrokken we vroeg in de ochtend (na de zonsopgang te hebben bewonderd) richting de stad om er de bus te nemen naar Albina, een grensstad in het Oosten van Suriname. Na een helse busrit van bijna vier uur (de weg tussen Paramaribo en Albina is meer put dan vlak) en het ontwijken van de opdringerige bewoners, hebben we de Marowijnerivier overgestoken in een klein bootje samen met een rastafarai. Deze rivier vormt de grens tussen Suriname en Frans-Guyana. Eerst moesten we de nodige administratie regelen met ons internationaal paspoort en dan merkten we dat Saint-Lorent in Frans-Guyana niet veel verschilt van Albina, uitgenomen dat men er meer westerse producten verkoopt en dat de prijzen er het vierdubbele zijn.
Na één overnachting in Frans-Guyana besloten we het land al te verlaten en naar Galibi te trekken. Galibi is een plaats waar zeeschildpadden aan land komen om hun eieren te leggen. Ook bedreigde schildpadden (zoals de Lederschildpad) komen er. Vanuit Albina konden we mee met enkele arbeiders tot Galibi in een boot.
Het dorpje van Galibi is zeer mooi en ligt op enkele kilometers van de legplaatsen van de schildpadden. We regelden er een slaapplaats, leerden er enkele mensen kennen en na de zonsondergang maakten we een strandwandeling in de hoop zeeschildpadden aan land te zien komen. We hadden geluk.
We hebben verschillende Green Turtles (Soepschildpadden) gezien, maar echt fantastisch was dat we het volledige legproces hebben meegemaakt van de bedreigde Lederschildpad (de grootste schildpad ter wereld). Dit was zeer uitzonderlijk want normaal komen ze maar later op het jaar leggen. We zagen hoe de twee meter lange schildpad een diepe kuil groef, haar tientallen eieren er in legde, de kuil weer dicht maakte en opnieuw de zee indook. Het hele gebeuren duurde meer dan een uur en was een unieke ervaring.
Toen we terug in het dorp kwamen, hadden enkele mannen een babyschildpadje gevonden en Coralie mocht het opnieuw de zee in zetten. Na een kort maar gezellig kampvuur gingen we slapen, niets te vroeg, want na vijf minuten in bed brak een tropische regenstorm los die nog de volledige volgende dag bleef duren.
Onze terugreis van Galibi naar Paramaribo verliep dus in de gietende regen. In de taxi (die we namen van Albina naar Paramaribo) viel dat wel nog mee, al werd de weg er niet berijdbaarder door. Het was echter de boottocht van Galibi naar Albina die een kleddernat avontuur werd…
Toen we thuiskwamen van ons eerste meerdaags avontuur in Suriname maakte Sam, een huisgenoot, een heerlijke pastaschotel en gingen we nog iets drinken.
Vandaag is het Tine haar verjaardag en dat zullen we vanavond vieren met een barbecue. Het is ondertussen opgehouden met regenen, dus dat kan de pret al zeker niet bederven.
We gaan nog volop genieten van het komende weekend, want maandag is het onze eerste werkdag bij De Ware Tijd.
Tot later
Bart en Coralie
Ps: bedankt voor de vele reacties op de blogs!
Ps: ondanks verwoede pogingen lukt het nog steeds niet om foto’s op de blog te zetten. Internet gaat hier zeer traag. De mensen die een account op Facebook.com hebben kunnen al enkele foto’s bekijken op Coralie haar facebook. De rest zal toch nog wat geduld moeten hebben, maar ze komen eraan!
Na één overnachting in Frans-Guyana besloten we het land al te verlaten en naar Galibi te trekken. Galibi is een plaats waar zeeschildpadden aan land komen om hun eieren te leggen. Ook bedreigde schildpadden (zoals de Lederschildpad) komen er. Vanuit Albina konden we mee met enkele arbeiders tot Galibi in een boot.
Het dorpje van Galibi is zeer mooi en ligt op enkele kilometers van de legplaatsen van de schildpadden. We regelden er een slaapplaats, leerden er enkele mensen kennen en na de zonsondergang maakten we een strandwandeling in de hoop zeeschildpadden aan land te zien komen. We hadden geluk.
We hebben verschillende Green Turtles (Soepschildpadden) gezien, maar echt fantastisch was dat we het volledige legproces hebben meegemaakt van de bedreigde Lederschildpad (de grootste schildpad ter wereld). Dit was zeer uitzonderlijk want normaal komen ze maar later op het jaar leggen. We zagen hoe de twee meter lange schildpad een diepe kuil groef, haar tientallen eieren er in legde, de kuil weer dicht maakte en opnieuw de zee indook. Het hele gebeuren duurde meer dan een uur en was een unieke ervaring.
Toen we terug in het dorp kwamen, hadden enkele mannen een babyschildpadje gevonden en Coralie mocht het opnieuw de zee in zetten. Na een kort maar gezellig kampvuur gingen we slapen, niets te vroeg, want na vijf minuten in bed brak een tropische regenstorm los die nog de volledige volgende dag bleef duren.
Onze terugreis van Galibi naar Paramaribo verliep dus in de gietende regen. In de taxi (die we namen van Albina naar Paramaribo) viel dat wel nog mee, al werd de weg er niet berijdbaarder door. Het was echter de boottocht van Galibi naar Albina die een kleddernat avontuur werd…
Toen we thuiskwamen van ons eerste meerdaags avontuur in Suriname maakte Sam, een huisgenoot, een heerlijke pastaschotel en gingen we nog iets drinken.
Vandaag is het Tine haar verjaardag en dat zullen we vanavond vieren met een barbecue. Het is ondertussen opgehouden met regenen, dus dat kan de pret al zeker niet bederven.
We gaan nog volop genieten van het komende weekend, want maandag is het onze eerste werkdag bij De Ware Tijd.
Tot later
Bart en Coralie
Ps: bedankt voor de vele reacties op de blogs!
Ps: ondanks verwoede pogingen lukt het nog steeds niet om foto’s op de blog te zetten. Internet gaat hier zeer traag. De mensen die een account op Facebook.com hebben kunnen al enkele foto’s bekijken op Coralie haar facebook. De rest zal toch nog wat geduld moeten hebben, maar ze komen eraan!
maandag 7 april 2008
dag 5-10
Het is al een tijdje geleden, dus tijd voor een update.
We hebben ons al helemaal aangepast aan de Surinaamse cultuur. Alles verloopt dus zeer rustig. Veel eten en drinken en niet kijken op een minuut (of een uur).
De voorbije dagen hebben we ons vooral bezig gehouden met een bezoek aan Nieuw-Amsterdam, zonnen, zwemmen en onze (leuke) huisgenoten leren kennen.
Nieuw-Amsterdam was zalig. Prachtige natuur en een verademing als je enkele dagen in het toch wel redelijk vervuilde Paramaribo hebt doorgebracht.
Gisteren hebben we gegeten bij onze vriendelijke Surinaamse buren. De gastvrijheid is hier groot. We werden volgepropt met souto-soep (zoute soep met soja, aardappel, ei en nog veel meer), bakabana's (heerlijke gebakken bananen in een soort deeg met pindasaus) en macaroni. Ik denk dat de Surinamers niet tevreden zijn als je hun huis verlaat zonder volle maag!
Ik probeer straks foto's op de blog te zetten, want de dingen zijn hier soms zo mooi dat ik ze onmogelijk kan beschrijven.
tot gauw
Bart
We hebben ons al helemaal aangepast aan de Surinaamse cultuur. Alles verloopt dus zeer rustig. Veel eten en drinken en niet kijken op een minuut (of een uur).
De voorbije dagen hebben we ons vooral bezig gehouden met een bezoek aan Nieuw-Amsterdam, zonnen, zwemmen en onze (leuke) huisgenoten leren kennen.
Nieuw-Amsterdam was zalig. Prachtige natuur en een verademing als je enkele dagen in het toch wel redelijk vervuilde Paramaribo hebt doorgebracht.
Gisteren hebben we gegeten bij onze vriendelijke Surinaamse buren. De gastvrijheid is hier groot. We werden volgepropt met souto-soep (zoute soep met soja, aardappel, ei en nog veel meer), bakabana's (heerlijke gebakken bananen in een soort deeg met pindasaus) en macaroni. Ik denk dat de Surinamers niet tevreden zijn als je hun huis verlaat zonder volle maag!
Ik probeer straks foto's op de blog te zetten, want de dingen zijn hier soms zo mooi dat ik ze onmogelijk kan beschrijven.
tot gauw
Bart
dinsdag 1 april 2008
dag 3-4
Een kort bericht want we hebben niet veel tijd omdat we in een internetcafe zitten.
We hebben net afscheid genomen van Fre en Leen. Ze hebben deze nacht hun vlucht terug. We zijn dus ook verhuisd naar een ander huisje. Het ziet er zeer leuk uit, maar met iets minder luxe. Het is een voorlopige oplossing. Dan kunnen we ons definitieve verblijf in. Nu zit dat huis vol en we moeten wachten tot 7 april. Dan verlaten 2 andere studenten het huis en kunnen wij er intrekken.
We hebben wel al enkele studenten ontmoet en vanavond gaan we hun nog bezoeken.
Gisteren hebben we gezwommen in het VOS-zwembad. Er waren ook een paar kinderen waar Leen nog juf is van geweest toen ze hier een jaar gewoond heeft.
's avonds hebben we voor het eerst roti gegeten. Dat is een typisch Surinaams gerecht met een soort pannekoek, kip, aardappelen en een saus. Je moet het zonder bestek eten. Lekker, maar zeer (te) pikant.
Zo, ik zal het hierbij laten want onze tijd is op.
Foto's volgen als we internet bij ons thuis hebben. Dan hebben we meer tijd.
Tot gauw
Bart
We hebben net afscheid genomen van Fre en Leen. Ze hebben deze nacht hun vlucht terug. We zijn dus ook verhuisd naar een ander huisje. Het ziet er zeer leuk uit, maar met iets minder luxe. Het is een voorlopige oplossing. Dan kunnen we ons definitieve verblijf in. Nu zit dat huis vol en we moeten wachten tot 7 april. Dan verlaten 2 andere studenten het huis en kunnen wij er intrekken.
We hebben wel al enkele studenten ontmoet en vanavond gaan we hun nog bezoeken.
Gisteren hebben we gezwommen in het VOS-zwembad. Er waren ook een paar kinderen waar Leen nog juf is van geweest toen ze hier een jaar gewoond heeft.
's avonds hebben we voor het eerst roti gegeten. Dat is een typisch Surinaams gerecht met een soort pannekoek, kip, aardappelen en een saus. Je moet het zonder bestek eten. Lekker, maar zeer (te) pikant.
Zo, ik zal het hierbij laten want onze tijd is op.
Foto's volgen als we internet bij ons thuis hebben. Dan hebben we meer tijd.
Tot gauw
Bart
Abonneren op:
Posts (Atom)