Aan alles komt een eind en dus helaas ook aan mijn verblijf in Suriname.
De laatste week hier heb ik vooral gevuld met foto's nemen in de stad, winkelen, zwemmen... Zondag ben ik ook met een paar Hollanders naar de finale van het voetbal gaan kijken en maandag ben ik naar de Limebeurs en, samen met een collega van het werk, naar het optreden van Anthony B in het Flamboyant Park geweest. Echt een leuk optreden, maar het optreden van Sizzla dat we hier eind april hebben gezien was toch wel beter.
De laatste avond heb ik met Marcel en Raidjen, de huisbaas en een vriend, tot diep in de nacht djogo's gedronken op het grasplein voor ons huis. Geen knallend afscheidsfeest dus (wat ik overigens niet zou willen) maar wel een gezellige en typische afsluiter van mijn Suriname-tijd.
Het is fantastisch geweest. Wat ik hier allemaal heb meegemaakt zal ik nooit vergeten en Suriname is een land naar mijn hart gebleken. Ik zal het missen.
Bart
maandag 7 juli 2008
zaterdag 28 juni 2008
Dag 82-92
Hallo,
Dit wordt waarschijnlijk één van de laatste posts, want het einde van mijn fantastisch Suriname-verblijf is in zicht.
Vrijdag 20 juni was onze laatste stagedag. Coralie en ik hebben taart gekocht en ermee getrakteerd op de redactie.
De zaterdag erop zijn we in de stad gebleven en zondag vertrokken we voor onze laatste trip. De bedoeling was om naar Blanche Marie te gaan, maar dat is niet gelukt.
Vroeg in de ochtend vertrokken we richting Nickerie, helemaal in het westen van Suriname (als je over de rivier gaat ben je in Guyana) in de hoop daar een boot te vinden die ons in Apura kon brengen. Blijkbaar varen er bijna geen boten naar daar op zondag en was de laatste boot al vertrokken. Op de markt konden we via een man een zeker 'Baby' bereiken. Hij kon ons de volgende ochtend naar Apura brengen met een snelle boot (de grote boten doen er 9 tot 10 uur over, zijn boot deed het in 4 uur). De nacht van zondag op maandag hebben sliepen we in een goedkoop hotel in Nickerie. Er was een zwembad, lekker eten en grappig personeel.
Maandag zijn we dan naar Apoera gevaren. Onderweg stopten we in Oreala, een klein en primitief dorpje, aan de andere kant van de rivier op een helling. We waren in Guyana. Opeens sprak iedereen er een soort Engels en het dorpje zag er anders uit dan Surinaamse dorpen. Echt raar dat er zo'n verschil is als je gewoon de rivier oversteekt.
Na nog een uurtje op de boot, in de gietende regen, kwamen we aan in Apoera. via Baby regelden we een slaapplaats in een mooie hut. s' avonds maakten we nog een wandeling in het dorp en het regenwoud en kookten we. De volgende dag stonden we al om vijf uur op om opnieuw te gaan wandelen. Apoera is echt mooi en het was dus ook wel jammer dat we al om 8u30 de boot naar Nickerie moesten terug nemen. Dinsdagavond waren we weer thuis, zijn we nog gaan zwemmen en gaan eten.
Woensdag en donderdag hebben we vooral uitgeslapen, in de stad gewandeld, geshopt... en donderdagavond nog eens uitgegaan in de Havana Lounge.
Vrijdag was het Coralie haar laatste dag hier. We hebben gewinkeld in de stad en naar de Lime-beurs geweest. Een beurs met veel standjes, optredens, een pretpark, eten en drinken.
's nachts zijn Marcel, Ivan en ik meegegaan met Coralie naar de luchthaven om afscheid te nemen.
Het zal wel raar zijn om hier nu nog een week alleen te zijn, maar ik maak er natuurlijk het beste van. Het is mijn laatste week in dit prachtig land en ik heb nog veel te doen. Ik zal misschien ook nog enkele artikels schrijven voor De Ware Tijd.
Volgende week laat ik hier weten hoe mijn laatste week was.
tot dan
Bart
ps: foto's van Apoera-uitstap komen op Facebook.
Dit wordt waarschijnlijk één van de laatste posts, want het einde van mijn fantastisch Suriname-verblijf is in zicht.
Vrijdag 20 juni was onze laatste stagedag. Coralie en ik hebben taart gekocht en ermee getrakteerd op de redactie.
De zaterdag erop zijn we in de stad gebleven en zondag vertrokken we voor onze laatste trip. De bedoeling was om naar Blanche Marie te gaan, maar dat is niet gelukt.
Vroeg in de ochtend vertrokken we richting Nickerie, helemaal in het westen van Suriname (als je over de rivier gaat ben je in Guyana) in de hoop daar een boot te vinden die ons in Apura kon brengen. Blijkbaar varen er bijna geen boten naar daar op zondag en was de laatste boot al vertrokken. Op de markt konden we via een man een zeker 'Baby' bereiken. Hij kon ons de volgende ochtend naar Apura brengen met een snelle boot (de grote boten doen er 9 tot 10 uur over, zijn boot deed het in 4 uur). De nacht van zondag op maandag hebben sliepen we in een goedkoop hotel in Nickerie. Er was een zwembad, lekker eten en grappig personeel.
Maandag zijn we dan naar Apoera gevaren. Onderweg stopten we in Oreala, een klein en primitief dorpje, aan de andere kant van de rivier op een helling. We waren in Guyana. Opeens sprak iedereen er een soort Engels en het dorpje zag er anders uit dan Surinaamse dorpen. Echt raar dat er zo'n verschil is als je gewoon de rivier oversteekt.
Na nog een uurtje op de boot, in de gietende regen, kwamen we aan in Apoera. via Baby regelden we een slaapplaats in een mooie hut. s' avonds maakten we nog een wandeling in het dorp en het regenwoud en kookten we. De volgende dag stonden we al om vijf uur op om opnieuw te gaan wandelen. Apoera is echt mooi en het was dus ook wel jammer dat we al om 8u30 de boot naar Nickerie moesten terug nemen. Dinsdagavond waren we weer thuis, zijn we nog gaan zwemmen en gaan eten.
Woensdag en donderdag hebben we vooral uitgeslapen, in de stad gewandeld, geshopt... en donderdagavond nog eens uitgegaan in de Havana Lounge.
Vrijdag was het Coralie haar laatste dag hier. We hebben gewinkeld in de stad en naar de Lime-beurs geweest. Een beurs met veel standjes, optredens, een pretpark, eten en drinken.
's nachts zijn Marcel, Ivan en ik meegegaan met Coralie naar de luchthaven om afscheid te nemen.
Het zal wel raar zijn om hier nu nog een week alleen te zijn, maar ik maak er natuurlijk het beste van. Het is mijn laatste week in dit prachtig land en ik heb nog veel te doen. Ik zal misschien ook nog enkele artikels schrijven voor De Ware Tijd.
Volgende week laat ik hier weten hoe mijn laatste week was.
tot dan
Bart
ps: foto's van Apoera-uitstap komen op Facebook.
donderdag 26 juni 2008
Adiosi Sranan
Dit is het laatste bericht op de blog. Van mij toch, coralie.
Bart vertrekt 5 juli en zal nog laten weten wat we allemaal gedaan hebben afgelopen weken. Ik vertrek vrijdagnacht naar panama; waar ik michael terugzie. Dan gaan we drie weken rondtrekken. Hij keert 20 juli terug naar belgie; daarna ga ik naar costa rica (naast panama) en reis ik verder met jozefien en enkele vrienden van haar. Dan keer ik 1 augustus terug naar Paramaribo en 2 augustus terug naar belgie.
Ik ben wel een beetje triestig dat het bijna afgelopen is. We hebben hier echt leuke maanden gehad. Bij De ware Tijd, thuis, op trips, op feestjes, in de stad, ... Vandaag ben ik voor de laatste keer op de redactie geweest en afscheid genomen van iedereen. Onze stage heeft lang geduurd en ik trok veel op met de mensen daar. ze zijn echt vrienden geworden en ik ga ze missen. Het was dus moeilijk, maar volgend jaar zijn we van plan om terug te komen voor zeker een maand en dan zie ik ze terug. zij gaan ook allemaal 1 keer per jaar naar nederland en willen dan wel een ommeweg maken naar belgie.
Alles was zooo leuk. GRRRRRRRRRRRRRRRRRRR waarom moet ik terug? dit is echt wel het beloofde land, zoals ze op de radio en tv hier veel zeggen. Ik ga hier niet opsommen wat beter is dan belgie. maar stress is er veel minder; de kleren goedkoper, het eten specialer, de temperatuur 20 graden hoger, de natuur veeeel mooier en de mensen zijn opener en liever. sorry:) ik ben toch ook een belg
Vanavond gaan we nog keer naar de havana lounge; gaan feesten en drinken; morgen dan nog wat in de stad rondtjoolen en nog veel ' chinese' (goedkope mooie brol) dingen kopen, koffietjes drinken, naar sarinahs gaan (ons favoriete restaurant), mijn valies helaas pakken, om 02.00 uur naar zanderij (de luchthaven) daar nog parbobier drinken 'snachts en bingo pizza en morello's eten. Dan afscheid nemen van bart en ivan (surinaamse huisgenoot).
fu 2009 SRANAN
Coralie en .... PS ik verlang toch wel om jullie terug te zien:) vang me maar op als ik terug ben, want dit land en wat we hier meegemaakt hebben kan ik moeilijk achter me laten.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxx laatste surinaamse bossis
Bart vertrekt 5 juli en zal nog laten weten wat we allemaal gedaan hebben afgelopen weken. Ik vertrek vrijdagnacht naar panama; waar ik michael terugzie. Dan gaan we drie weken rondtrekken. Hij keert 20 juli terug naar belgie; daarna ga ik naar costa rica (naast panama) en reis ik verder met jozefien en enkele vrienden van haar. Dan keer ik 1 augustus terug naar Paramaribo en 2 augustus terug naar belgie.
Ik ben wel een beetje triestig dat het bijna afgelopen is. We hebben hier echt leuke maanden gehad. Bij De ware Tijd, thuis, op trips, op feestjes, in de stad, ... Vandaag ben ik voor de laatste keer op de redactie geweest en afscheid genomen van iedereen. Onze stage heeft lang geduurd en ik trok veel op met de mensen daar. ze zijn echt vrienden geworden en ik ga ze missen. Het was dus moeilijk, maar volgend jaar zijn we van plan om terug te komen voor zeker een maand en dan zie ik ze terug. zij gaan ook allemaal 1 keer per jaar naar nederland en willen dan wel een ommeweg maken naar belgie.
Alles was zooo leuk. GRRRRRRRRRRRRRRRRRRR waarom moet ik terug? dit is echt wel het beloofde land, zoals ze op de radio en tv hier veel zeggen. Ik ga hier niet opsommen wat beter is dan belgie. maar stress is er veel minder; de kleren goedkoper, het eten specialer, de temperatuur 20 graden hoger, de natuur veeeel mooier en de mensen zijn opener en liever. sorry:) ik ben toch ook een belg
Vanavond gaan we nog keer naar de havana lounge; gaan feesten en drinken; morgen dan nog wat in de stad rondtjoolen en nog veel ' chinese' (goedkope mooie brol) dingen kopen, koffietjes drinken, naar sarinahs gaan (ons favoriete restaurant), mijn valies helaas pakken, om 02.00 uur naar zanderij (de luchthaven) daar nog parbobier drinken 'snachts en bingo pizza en morello's eten. Dan afscheid nemen van bart en ivan (surinaamse huisgenoot).
fu 2009 SRANAN
Coralie en .... PS ik verlang toch wel om jullie terug te zien:) vang me maar op als ik terug ben, want dit land en wat we hier meegemaakt hebben kan ik moeilijk achter me laten.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxx laatste surinaamse bossis
dinsdag 17 juni 2008
Dag 69 - 81
Hallo,
Een kort bericht want ik heb weinig tijd.
Twee weekends terug zijn we dus naar Bigi Pan geweest. Naar goede gewoonte hebben we de touroperators gemeden en de trip op eigen houtje gedaan. Het gevolg was een goedkope en zeer leuke uitstap. In de post van Coralie hieronder kon je al lezen hoe leuk en vermoeiend het was.
Vorig weekend was het een werkweekend, waardoor we niet zo veel hebben kunnen doen. We zijn wel een paar keer gaan eten en natuurlijk naar het zwembad gegaan.
Nu is de laatste werkweek begonnen en het gaat enorm vlug. Aangezien we nog eens reflectie- en stageverslagen moeten schrijven is het wel redelijk druk.
Volgende week is het Coralie haar laatste week en dan zullen we nog zoveel mogelijk proberen te doen, waaronder een laatste trip. De laatste week van mijn verblijf zal ik me voornamelijk bezig houden met rondlopen in de stad en interviews afnemen voor mijn eindwerk. 30 juni ga ik ook nog naar een optreden van Anthony B en 1 juli is het hier weer feest in de stad, want dan is het Keti Koti. De afschaffing van de slavernij wordt dan herdacht.
De laatste dagen zullen dus goed gevuld zijn!
Tot later
Bart
Een kort bericht want ik heb weinig tijd.
Twee weekends terug zijn we dus naar Bigi Pan geweest. Naar goede gewoonte hebben we de touroperators gemeden en de trip op eigen houtje gedaan. Het gevolg was een goedkope en zeer leuke uitstap. In de post van Coralie hieronder kon je al lezen hoe leuk en vermoeiend het was.
Vorig weekend was het een werkweekend, waardoor we niet zo veel hebben kunnen doen. We zijn wel een paar keer gaan eten en natuurlijk naar het zwembad gegaan.
Nu is de laatste werkweek begonnen en het gaat enorm vlug. Aangezien we nog eens reflectie- en stageverslagen moeten schrijven is het wel redelijk druk.
Volgende week is het Coralie haar laatste week en dan zullen we nog zoveel mogelijk proberen te doen, waaronder een laatste trip. De laatste week van mijn verblijf zal ik me voornamelijk bezig houden met rondlopen in de stad en interviews afnemen voor mijn eindwerk. 30 juni ga ik ook nog naar een optreden van Anthony B en 1 juli is het hier weer feest in de stad, want dan is het Keti Koti. De afschaffing van de slavernij wordt dan herdacht.
De laatste dagen zullen dus goed gevuld zijn!
Tot later
Bart
maandag 9 juni 2008
Bigi Pan(g)
ik en afoei
smigel - gollum look a like
de scharen eraf doen
krabbenjacht
ons hutje in bigi pan
zonsondergang
bart in zn hangmat
Bigi pan
hallo,
We zijn sinds gisterenmiddag terug van Bigi Pan: een natuurreservaat in het westen van Suriname; ongeveer 3 uur rijden van Paramaribo. We vertrokken met een taxibusje, waar de meest irritante surinamer ooit meewas. Een soort gek die ons heeltijd lastig viel. Heeltijd luid lachen, als wij vroegen of het raam open mocht omdat het te warm was; deed hij het constant open en dicht. Op een eind vroegen we echt of hij voor hem wou kijken en ons met rust wou laten, maar dan werd het nog erger. We stopten in een dorpje genaamd 'paradise', daar moesten we een korjaal (bootje) nemen naar het reservaat en naar ons houten huisje op het water. We stapten in een wankel bootje en vaarden 1 km, dan moesten we over een soort sluis, de boot voortduwen over een houten bouwwerk. Dan nog een half uur varen tussen planten, struiken en bomen, dan kwamen we terug in open water en zagen we houten huisjes op het water. In het doorgaan zagen we o.a kaaimannen, ara's (papegaaien), witte grote vogels, reigers, ... In Bigi Pan zitten er geregeld veel flamingo's, afhankelijk van het getij. Ook rode ibissen ( heel zeldzaam), maar we hebben gene gezien.
Eerst hebben we een beetje in de zon gelegen en onze hangmatten opgehangen, bart zijn nieuwe hangmat die een kinderhangmat bleek te zijn. Toen zijn bart en ik meegegaan met de visser en a foei, een chinees jongetje (hulpje) om de netten te controleren. Een magere vangst: 2 krabus, krabben. We moesten onderweg heeltijd zwarte muggen van ons afslaan. niet leuk. Daarna inge en de andere bootsman gaan oppikken en dan naar een andere plaats om nog meer te vissen. Daar hebben we in een kreekje gezwommen, met overal modder op de bodem. We zakten 1 m weg in de modder. Daar met netten gevist en gevaarlijke vissen gevangen. Ook inge bekogeld met modder. weeral 100 en muggen moeten afweren *dit is nog niet het ergste*. Terug in ons huisje hebben we krabben met koordjes gevangen en gebakken en ook vis. Met pasta en lekkerste tomatensaus-knoflook-ajuin ooit. Krabben vangen is eigenlijk echt leuk en spannend. Als je hem voelt aan je lijn dan moet je heel traag hem ophalen en dan met een emmer eronder hem vangen. Dan uitkieperen en zijn scharen eraf slaan, dat gedeelte moest a foei doen. Wel mager vlees aan de krabben. Toen kwamen er nog vissers toe en paar hollanders. Waaronder 1 kaaimannen jager, hij schiet enkel en zijn surinaamse vrienden moesten uit de boot springen en de kaaiman vangen en villen. Dan nog een andere hollander die al vanaf het begin zei dat hij liever in een hotel was. Na veel zagen mochten we mee op kaaimannen jacht rond 00.00 u. In het begin was het heel leuk, je zag waar ze zaten door hun rode ogen die reflecteerden. Maar toen de boot vertraagde, werden we aangevallen door 1000'en zwarte muggen. je moest constant bewegen of je werd 1 muggenbult. Ik zag niets meer van de kaaimannen doordat ik in een bolletje was gekropen met mijn handen over mijn voeten en mijn trui over mijn hoofd. We hadden vergeten muggenzalf aan te doen:). Snachts sliepen we op de houten vloer, omdat er geen bedden waren. Weeral heel veel muggen, ik sliep 2 u en dan werdk wakker van de muggebeten of het gezoem. Dan heel veel muggenzalf op mn gezicht gedaan en met mn hoofd in mn slaapzak geslapen. De volgende morgen allemaal mottig en gekraakt. Gezouten vis gegeten en alles opgekraamd. Terug met een soort bustaxi waar de muziek oorverdovend luid stond. Maar nog altijd leuk omdat het ventje van in het doorgaan niet mee was. Wel mooie landschappen onderweg; rijstvelden, veel roofvogels, mooie rivieren, enz.
Thuis zijn we dan hamburgers en frieten gaan eten en hebben we gerust, twas echt een sjiek maar vermoeiend weekend.
XXXX Coe raa lie ( zo spreken ze mijn naam hier uit)
We zijn sinds gisterenmiddag terug van Bigi Pan: een natuurreservaat in het westen van Suriname; ongeveer 3 uur rijden van Paramaribo. We vertrokken met een taxibusje, waar de meest irritante surinamer ooit meewas. Een soort gek die ons heeltijd lastig viel. Heeltijd luid lachen, als wij vroegen of het raam open mocht omdat het te warm was; deed hij het constant open en dicht. Op een eind vroegen we echt of hij voor hem wou kijken en ons met rust wou laten, maar dan werd het nog erger. We stopten in een dorpje genaamd 'paradise', daar moesten we een korjaal (bootje) nemen naar het reservaat en naar ons houten huisje op het water. We stapten in een wankel bootje en vaarden 1 km, dan moesten we over een soort sluis, de boot voortduwen over een houten bouwwerk. Dan nog een half uur varen tussen planten, struiken en bomen, dan kwamen we terug in open water en zagen we houten huisjes op het water. In het doorgaan zagen we o.a kaaimannen, ara's (papegaaien), witte grote vogels, reigers, ... In Bigi Pan zitten er geregeld veel flamingo's, afhankelijk van het getij. Ook rode ibissen ( heel zeldzaam), maar we hebben gene gezien.
Eerst hebben we een beetje in de zon gelegen en onze hangmatten opgehangen, bart zijn nieuwe hangmat die een kinderhangmat bleek te zijn. Toen zijn bart en ik meegegaan met de visser en a foei, een chinees jongetje (hulpje) om de netten te controleren. Een magere vangst: 2 krabus, krabben. We moesten onderweg heeltijd zwarte muggen van ons afslaan. niet leuk. Daarna inge en de andere bootsman gaan oppikken en dan naar een andere plaats om nog meer te vissen. Daar hebben we in een kreekje gezwommen, met overal modder op de bodem. We zakten 1 m weg in de modder. Daar met netten gevist en gevaarlijke vissen gevangen. Ook inge bekogeld met modder. weeral 100 en muggen moeten afweren *dit is nog niet het ergste*. Terug in ons huisje hebben we krabben met koordjes gevangen en gebakken en ook vis. Met pasta en lekkerste tomatensaus-knoflook-ajuin ooit. Krabben vangen is eigenlijk echt leuk en spannend. Als je hem voelt aan je lijn dan moet je heel traag hem ophalen en dan met een emmer eronder hem vangen. Dan uitkieperen en zijn scharen eraf slaan, dat gedeelte moest a foei doen. Wel mager vlees aan de krabben. Toen kwamen er nog vissers toe en paar hollanders. Waaronder 1 kaaimannen jager, hij schiet enkel en zijn surinaamse vrienden moesten uit de boot springen en de kaaiman vangen en villen. Dan nog een andere hollander die al vanaf het begin zei dat hij liever in een hotel was. Na veel zagen mochten we mee op kaaimannen jacht rond 00.00 u. In het begin was het heel leuk, je zag waar ze zaten door hun rode ogen die reflecteerden. Maar toen de boot vertraagde, werden we aangevallen door 1000'en zwarte muggen. je moest constant bewegen of je werd 1 muggenbult. Ik zag niets meer van de kaaimannen doordat ik in een bolletje was gekropen met mijn handen over mijn voeten en mijn trui over mijn hoofd. We hadden vergeten muggenzalf aan te doen:). Snachts sliepen we op de houten vloer, omdat er geen bedden waren. Weeral heel veel muggen, ik sliep 2 u en dan werdk wakker van de muggebeten of het gezoem. Dan heel veel muggenzalf op mn gezicht gedaan en met mn hoofd in mn slaapzak geslapen. De volgende morgen allemaal mottig en gekraakt. Gezouten vis gegeten en alles opgekraamd. Terug met een soort bustaxi waar de muziek oorverdovend luid stond. Maar nog altijd leuk omdat het ventje van in het doorgaan niet mee was. Wel mooie landschappen onderweg; rijstvelden, veel roofvogels, mooie rivieren, enz.
Thuis zijn we dan hamburgers en frieten gaan eten en hebben we gerust, twas echt een sjiek maar vermoeiend weekend.
XXXX Coe raa lie ( zo spreken ze mijn naam hier uit)
vrijdag 6 juni 2008
Dag 59-69
Hallo,
Niet veel speciaals te melden, buiten het feit dat we hier nog steeds iedere dag genieten van dit zalige land. We gaan wel veel gaan werken, maar we vinden nog steeds de tijd om te genieten van de zon, om te zwemmen, te winkelen, uit te eten, uitgaan...
We hebben ook een nieuwe huisgenoot, Ivanilho. Hij is een Surinaamse jongen die thuis niet meer kan studeren omdat het er te druk is geworden. Daarom zocht hij een kamer en via iemand bij De Ware Tijd kwam hij bij ons terecht. Normaal gezien trekken er vandaag ook nog twee mensen in. Familie van Marcel, onze huisbaas.
Gisteren was het hier groot feest in de stad. 5 juni was de officiele herdenkingsdag van 135 jaar Hindostaanse Immigratie in Suriname. Ik heb al (te) veel artikels hierover moeten schrijven, dus ik ben eigenlijk wel blij dat het voorbij is. Coralie en ik zijn gisteren ook een kijkje gaan nemen op het Onafhankelijkheidsplein waar er een groot feest was. Speciaal sfeertje en Coralie heeft veel leuke foto's genomen.
Dit weekend gaan we op trip naar Bigi Pan. Dat is een plaatsje dicht bij Nickerie waar je kan slapen in huisjes op het water en waar er veel dieren te zien zijn. Normaal gingen we langer gaan en ook nog de Blanche-Marie Vallen gaan bekijken, maar de redactie doet een beetje lastig en Coralie krijgt geen vrijaf voor maandag en dinsdag, dus kunnen we dat niet doen. Jammer.
Bigi Pan is naar het schijnt zeer mooi, dus ik kijk er al naar uit.
Ondertussen begint het einde te naderen. Ik ben hier nu nog amper een maand. Ik zal er dus ten volle van moeten genieten!
tot later
Bart
Niet veel speciaals te melden, buiten het feit dat we hier nog steeds iedere dag genieten van dit zalige land. We gaan wel veel gaan werken, maar we vinden nog steeds de tijd om te genieten van de zon, om te zwemmen, te winkelen, uit te eten, uitgaan...
We hebben ook een nieuwe huisgenoot, Ivanilho. Hij is een Surinaamse jongen die thuis niet meer kan studeren omdat het er te druk is geworden. Daarom zocht hij een kamer en via iemand bij De Ware Tijd kwam hij bij ons terecht. Normaal gezien trekken er vandaag ook nog twee mensen in. Familie van Marcel, onze huisbaas.
Gisteren was het hier groot feest in de stad. 5 juni was de officiele herdenkingsdag van 135 jaar Hindostaanse Immigratie in Suriname. Ik heb al (te) veel artikels hierover moeten schrijven, dus ik ben eigenlijk wel blij dat het voorbij is. Coralie en ik zijn gisteren ook een kijkje gaan nemen op het Onafhankelijkheidsplein waar er een groot feest was. Speciaal sfeertje en Coralie heeft veel leuke foto's genomen.
Dit weekend gaan we op trip naar Bigi Pan. Dat is een plaatsje dicht bij Nickerie waar je kan slapen in huisjes op het water en waar er veel dieren te zien zijn. Normaal gingen we langer gaan en ook nog de Blanche-Marie Vallen gaan bekijken, maar de redactie doet een beetje lastig en Coralie krijgt geen vrijaf voor maandag en dinsdag, dus kunnen we dat niet doen. Jammer.
Bigi Pan is naar het schijnt zeer mooi, dus ik kijk er al naar uit.
Ondertussen begint het einde te naderen. Ik ben hier nu nog amper een maand. Ik zal er dus ten volle van moeten genieten!
tot later
Bart
Abonneren op:
Posts (Atom)