Dag 15-17

Vrijdagavond hebben we dus de verjaardag van Tine gevierd met een bbq. Daarna zijn we nog gaan stappen in de stad. Na een paar café's kwamen we terecht in een klein, bouwvallig huisje waar een jazz-bluesband aan het repeteren was. Dat was echt schitterend, want Sam en ik hebben even met hun mogen meespelen. Sam op percussieinstrumenten en ik op elektrische gitaar. Het was niet al te hoogstaand, maar toch een fantastische ervaring.

De volgende dag zijn Sam en ik naar een voetbalwedstrijd geweest van de Surinaamse landskampioen Inter Moengotapoe tegen Robinhood in Moengo. Wij supporterden voor Inter want Sam traint bij die ploeg. Moengo is een typisch Surinaams dorp tussen Paramaribo en Albina (opnieuw die weg met putten dus).
Het stadion was goed gevuld (naar Surinaamse normen) en er was enorm veel politie want blijkbaar heeft de club de reputatie vechtpartijen uit te lokken. Ik heb daar echter niets van gemerkt want de ambiance was ronduit fantastisch.
Het niveau van de wedstrijd was hoog, ondanks het slechte veld. Echt sambavoetbal. Inter won met 3-1. Inter staat nu alleen aan de leiding in de Surinaamse eerste klasse. Na de winst barstte het feest pas echt los. Sam en ik kregen de kans om terug te keren naar Paramaribo met de spelersbus. 3 uur aan een stuk werd er gedronken, gezongen en gelachen. Dat, in combinatie met de helse rit zorgde ervoor dat we uitgeput thuis kwamen.

Zondag ben ik voor het eerst de hele dag thuis gebleven. Ik heb mijn kleren gewassen (wat nodig was) en geluierd in de zon, in afwachting van mijn eerste werkdag.

Die eerste werkdag was een meevaller. Ik heb al meteen drie stukken moeten schrijven die alle drie in de krant van dinsdag zullen verschijnen. De collega’s zijn zeer leuk en de sfeer zit hier goed. Ik ben blij dat ze me meteen de verantwoordelijkheid durven geven om drie stukken te schrijven.
Ik probeer binnenkort de links te plaatsen naar mijn artikels op de website van De Ware Tijd.

Nu moet ik verder werken.
Tot later!

Bart